Eğer bir şeyler yazan bir dostunuz varsa ya da hayat yoldaşınız,şanslısınız. Hâlâ merak ediyorum,acaba insanın bir şeyler yazabilen dostlara sahip olması nasıl bir duygu. Çevremdekiler ile şiirlerimi paylaşamıyorum, yazılarımı . Çünkü onlar genellikle bir-iki kız tavlamak için edebiyat mecrasına uğramışlardır. Ve genellikle okuduğu o şiirleri anlamıyorlar. Hepinizin şiirlerini okuyorum ve hep şu geçiyor içimden. Kıskanıyorumda ara sıra,benimde bir şeyler yazabilen ya da yazılan şeyleri anlamaya kafa yoran , "benim olmazsan ölürüm"şiirlerinden sıyrılmış dostlarım olsaydı. En azından çevremdeki beş kişi böyle olsaydı nice diyarlar fethederdik. Maalesef azizim kimse artık felsefe yapmıyor.
