Gece çökünce,
Siyah öylece oturunca sokaklara...
Asfaltlar ıslakken.
Yağmurlar kendini hatırlatmak için yağmışsa sadece.
Kedilere bile küsmüşse kağıt toplayıcısı.
Ah ne zor her gün baka baka eskittiği sokaklar.
Ve herkes çekilirken evine,
seninle başım dertte ne yapsam bilmiyorum söylüyorsa
Uzaklaşan ayakların bıraktığı yarım şarkının
Tamamlanışı olur
Sigarayı söndürüp diğer odaya gitmek.
Ama bugün ıslak.
Konteynerlar benden uzakta değil.
Kuşlar yok
Hoyratça bağırabilir boşluklar
Çatlaklar çoğalabilir duvarda
Şaşırmak gün saymaz yüreğine dayanırken
Yeni şeylerin keşfi olmaz pencereden salınmak
Büyük ve küçük evlere rastlarsın
Çöp atan kadınlara
Sinekler olur, mavi poşetler,
Ve ara sıra lağım kokuları.
Bir de kediler
Bir de kediler her şeye rağmen.
Uslu çocuklar evine çekilir.
Bir bıçak gibi körelirsin.
Eylüldür yıkımıdır gözlerin,
Gözlerinden artakalan bir şey varsa.
Yüreğin kepenkleri indirmiştir.
Ve boğazın düğümünü yutkunmuştur
Kazanılacak zaferlerin olmayışı için.
