Keskin bir virajı alabilmenin irkilten sesi 

Kulağına radyodaki caz ile haz verirken 

Ve siyah bantlı cam yarısına kadar açıkken 

Elimde bembeyaz bir kağıt ama biraz eskimiş 

Rüzgarın davetiyle dans etti.

Parmaklarımın arasından kayıp gitti

O son dansın şehveti ve kaybetmenin kasveti 

Kaybettiğin servet ve reddedilmeyen davet 

Neydi rüzgarın hain parmaklarına verdiği rüşvet? 

Ne büyük orkestra! 

Müziğini ilk ve son kez dinlediğin 

Sana en çok uyan ama en sevmediğin

Kağıt parçası elinde olmayan 

Elinde olmayan sebeplerden değil elbet 

Yoksa kurar mıydın bir orkestra 

Ağzından çıkacaksa birkaç söz 

Onlar da palavra! 

Parmaklarına söyle 

Kıramadığım o el kemiklerine 

Biz bu viraja daha gelmedik

Dönme ya da ölme!

Öleceksin elbet son danstayken gözlerin

Radyodaki caz son kez haz verirken 

Siyah bantlı cam parça parçayken 

Kağıt parçası dans ediyorken 

Ne tabelalar ne de ben 

Seni daha fazla uyaramıyorken.