Bu gece gökyüzü o kadar güzel ki! Sanki son nefeslerim ve o bana bu yaşamda güzel şeylerin de olduğunu kanıtlamak gayretinde. İçine çekmeden önce son kez gülümsetmek ister gibi.

Yirmi, yirmi bir, yirmi iki, şu da yirmi üç Yoksa yirmi dördüncü müydü bu son saydığım yıldız?

Ah, ne önemi var? İstemeyeceğim kadar çok, isteyeceğim kadar çoklar. Üstelik yalnız da değiller, çokça sevgiyle nefes bulduğu hâlde kederli olan ruhumun aksine. Orada işte, yıldızların iktidarı, ay. Tüm varlığıyla umudun haykırışını üstenmiş bu gece hilal. Geri kalan acılarını karanlıktan kurtarmak çabasıyla sessiz imdadını duyurmaya çalışıyor, ümitsizlikle baş etmeye çalışan uyanıklara. 

Bu gece gökyüzü o kadar güzel ki! Yanlış kararlar aldıracak kadar hem de. İmkanı mümkün olmayan hayallere kaptıracak kadar. İçimde istekli bir kararsızlık. Kapatsam gözlerimi ve dünyamı doldursa bu rüya. Yahut dalsam bu ferahlığa ve ölmüş benliğim can bulsa.