bugün de akşam oldu birazdan gün doğar.
gözlerimde ağır bir bahar var dilsizliğim
katledilmiş bir çocuk gibi oturuyorum salıncakta
kendi başıma
annesiz
dilsizliğim ağırlaşıyor
hep böyle kalacağım
ne acınası
bir dostsuz oturuyorum merdivenlerde
bir dostu anar gibi oluyor gözlerim
dingin su tanelerini seyre daldıkça
bir yağmuru başlatacağız birlikte
sessiz olduğumuz kadar
damlaları gözleyeceğiz
fakat kim o bilir gibi çığıran adımı
bir anda benden bahsetmek bahtsızlığı
gösteren de kim oluyor ve ben kim oluyorum da
kendimi böyle gecelerde bir şey sanır oluyorum
çağırın gelsin diyor eski bir dost gibi
fısıldasa kapısında biteceğim
adımı söylese yalnızlığımın güneşli günlerine papatyalar ekeceğim
göğsümde taşıdığım kelebeği
bir göz yaşı dökeceğim geceye
hiç kimse görmeyecek
ağır ve hastalıklı bir iklimi yaşıyoruz
aynı zaman dilimini paylaşmaktan başka tesellim yok
bir gün gözlerin gözlerime değmeyecek biliyorum
yarınım yok biliyorsun
yine de yaşantıladığımız bu senfoni
ah derin hissizliğim
yakamda bir çiçek
çiçeğin altında desen
yine sen var
yine sen.
