Son mu bu?
Kaçıncı sondu, iyice aptallaştım seni bende buldum.
Tıpkı uçurum gibi gözlerinin derinliği
Ne kadar uğraştıysam yitirdi serinliği
Unuttum!
Huzuru, aşk denilen saçmalıği
Eşeledi kalbimin en derin mertebesini
Ellerim ile gömdüm en ücra köşelerine kimse alıp götürmesin başka yere.
Çünkü
Bu ruh bedenden ayrılırsa son bulur
Sen bu şehrin en sert rüzgarı beni savurur
Yokluğunu anlatamadığım ben bu şehire
Yok ne çare.
Anladım,
Kapattım odamın ışıklarını
Hastalık gibi sen kapladın dört bir yanımı
Gel, sağlığımı bir de seni getir bana.
Haydi!
Tut elimi bir çıkış yolu göster
Tuzaklarla pusularla dolmasın yolum.
Ulaşılmaz bir dağın yamacındayım,
Düşersem ziyan olur kaybolurum
