Sonsuz kere bölünüyor ruhum
Küçücük parçaları tutamıyorum ellerimde
Ellerimden kayıp giden kum taneleri sanki
Alışamıyorum
Uzayıp giden uzay yolları
Görüyorum düşümde
Sonra ay yarışları, adsız kahramanların yakarışları
Sonsuz kere bölünüyor ruhum
İçimden taşıyorum anlıyor musun
Yok oluşun tam tersi bu
Anlatmak güç
Bir milyon kere var olmak ama zor
Varoluş sancısı şiddetli
Oysa şiddetten eser yok varsa yoksa sevgi
Yeniden doğmaktan yoruluyorum
Güzel bir şarkıyı değil sessizliği özlüyorum
Sapladığım yerden çıkarıyorum bir çırpıda
Sebepler sıralanıyor bir bir kafamda
Satranç taşları gibi
Artık bütün hamleleri görebiliyorum
Bir yerlerde gün gibi doğuyorum
Bir yerlerde boğuluyorum
Sonsuz kere evet beni anladın biliyorum
