Bir şiire mavi olmuşsun
Sana açılan pencereler var.
Şiirin sonundasın
Başını okuyup sayfayı çevirenler göremeyecek hiç.
Birileri saklamış seni
İnsan ilk defa gördüğü maviyi nasıl unutabilir ki.
Altını çizmeye kıyamamış belki
Olduğun sayfada bir çiçek de kurutmamış
Kitabı eline alanlar saklı olduğun yeri görür tedirginliğiyle.
Gözyaşlarını, gülüşlerini bırakmış bulunduğun satırın altına.
İnsan hiç unutabilir mi gülüşlerini bıraktığı yeri?
Bir şiire mavi olmuşsun
Sana açılan pencereler, üzerinden geçecek gemiler var...
Bekleyenlerin gözlerini güldüren
El sallamaktan ağrıyan kollara
Ağrı ne demek unutturacak gemiler.
