Sönük 

Kümelenmiş bulutlar gibi,  

Damlayamayan gönlüm. 

Ürkek bir ateş gibi; 

Harsız, lüzumsuz. 

Nereye gittiğini bilmediğim bir yarın gibi. 

Boğazımda yankılanır 

Depremler olur içimde  

Çöker o bildiğim katmanlar birer birer. 

Ve ben,  

Var olmanın o acizliğini kullanırım! 


Büşra Ayülkü