şu sıralar
hayatımın kilit kelimesi “kaçış”
ya birileri benden kaçıyor ya da ben birilerinden…
tuhaf olan kimse kimseyi kovalamıyor
bir yolda yürüyoruz ve o yolda kimse kimsenin önüne geçmeden ilerliyor
denk gelişlerimiz olduğunda “donuk” bir biçimde ilerlemeye devam ediyoruz
bu kaçış insanlıktan kaçış mı yoksa hisslerden kaçış mı anlamam zaman alacak gibi.
