Soluğumda bir ömür devriliyor
Bunu anlatamam
Damarlarım şimdi şahlanıyor
Bu dahil.
Boğulan körpe bir anı oluyor adın.
Bir Cem Karaca şarkısı eşliğinde
Ben desem memleket
Sen desen ki memleket
Bağrında kanlı destan sesleri barındıran
Bir aydın çehresi
Şimdi can veriyor.
Gülmeyle ağlamak arası sevişen bir şehir oluyor adın
Tutup örselesem sözleri darıldığın aklıma geliyor
Susuyorum.
Betonlar arasında bir aydın sevgisi
Hangi memleket için
Memleket için mi
Memleket mi can veriyor?
Hacimlice bir ansiklopedi ilişiyor elime
Bunu anlatamam
Tozların sesleri gümüşe dönüyor
Bu dahil.
Unutulacak bir şeyler arıyorum
Desem ki şehir
Desen memleket
İçinde bir göçebe çehre
Bedenimi sakın ha
sakın
yıkamasınlar rakıyla.
Televizyondan bir haber fırlıyor
Koşarak dişçiye gidiyorum
Binlercesi dağılmış kumlara
Tek tek öğreniyorum
Azgın bir siyasetçi diyorum
Mehmedimden büyük hala!
Günler geri dönse topuklarından bulutlara
Anason kokusu eşliğinde destan ağaçları...
Gülümsesem eskitilmiş çehrende
Gülümsesen kızıl aydınlığa
İşte bir kadın doğsa gözüme
Bir memleket
Bir şehir
Cübbem Köroğlu ninnisi
Anlatamıyorum...
