(Entel piçler)
Gitme zamanı geldi. Her defasında tamamlanmamış hislerle düşünmeden yazıyorum. Aklım hep bir şeylerin içinde. Düşünüyorum, bir sonraki cümleyi kurmadan nasıl yiyip tüketebilirim? Ve evdeki her şeyi, tüm tanıklarımı nasıl tüketeceğim? Sonumuz ne olacak acaba, sevgilim, en çok merak ettiğim şey bu. Ve insan bunun için yaşıyormuş sahiden. Bitmek bilmeyen bir arzu var. İşte o ayakta tutuyor. Acaba günün sonu ne olacak? Uykunun sonunda ne olacak?
Bir şeylere tanık oluyoruz. Şu an sakız çiğniyorum. Ne yazacağımı düşünüyorum ve aklıma gelen bir şey yok. Benim işe yarar kelimelerim bulunmuyor. Aralıksız normal harflerle yazarken gelecek gelsin diye çabalıyorum. Gelsin, hemen yarın, başlasın. Oysa ne kadar zorlanacağımı allah biliyor. Muhtemel zorluklara alternatif çözümler üretip duruyorum. Çok korkuyorum. Yine dönüp gelmekten. Ama çağırmayacağım bu kelimeyi. Bu sefer inanıyorum. Başarısız geçmişime rağmen.
Günün sonunu görmek benim için oldukça zor. Ama bunla dalga geçmeyi öğrendim. Ben ve tanıklarım dalga geçiyoruz benimle, bu rahatlatıyor. Kendimi kabul etmemi sağladı. Daha az göbeğimi kontrol ediyorum. Kilo vermeye çalışmıyorum birkaç gündür. Kilomu kabul ettim. Ve daha fazlasını da. Sorun değil.
Şu an bir mix dinliyorum, çok saçma. Kapattım, chopin açtım. Sabah bardak altlığı kırdım, annemin yüreği ağzına geldi. Nazar çıkmıştır diye umdum, kıskanıldığımı söyleyip güldüm. Bazen insanları güldürebiliyorum, bu çok keyifli. Keyifli kelimesinden nefret ediyorum. Çünkü bunu enteller kullanıyor. Ben entelleri de pek sevmem, birkaçı hariç.
Çok sevdiğim bir sevgilim var. Mesela o. Ah, onu çok seviyorum. Anneme anlatırken öyle heyecanlandım ki. Birine anlatmak, varlığını tam anlamıyla kabul etmek demekmiş. Ben bundan eksiktim, kendimden ve herkesten gizliyordum.
Ben de şöyle bir şey var, emeği reddedebilecek bir an. Ben o ana sahibim. Her şeyi silip, değersizleştirebiliyorum. Bunu kendime de çok yaparım mesela, yemeğime de. Her şey batsın. Doydun ama devam et, kusana kadar. Madem başladın, devam et. Daha da çirkin ol. Ağzından çıkar, ve ağzından çıkardıklarını fotoğrafla. İnsanlarla paylaşmıştım acaba ne düşünmüşlerdi, sanat eseri mi. Peh çok komik.
Ben çok kırgınım, o dört aya çok kırgınım. Kimse beni kurtarmadı beni görmedi bana yardım etmedi diye çok kırgınım. Oysa oldu yardım etmeye çalışanlar, görenler ama ben kendimi kapatmıştım. İnsanları suçlayamıyorum, suçlayamam ama suçlamak istiyorum. Neden beni kurtarmadınız ben çok acı çektim diye ağlayarak göğüslerine vurmak istiyorum. Hakkım değil ama böyle yapmak istiyorum.
Bu andan kurtulmaya, onu affetmeye ihtiyacım var. Gizleyerek olmuyor. Belki ismim en büyük işaretçimdir. Gizem, belki benim en büyük çıkmazımdır.
