artık inanmıyorum ona

o mu beni kaybetti yoksa ben mi onu?

bilmiyorum bunu da

ya da bulmuş muydum ki seni daha önce?

sıkılarak gittiğim her secdede

sevişirken günah işlediğimi bildiğim her saniyede

neydi bu?

korkun muydu?

yoksa bir kavga mı?

cesaretim miydi bu?

yoksa aptallığım mı?

ama artık biliyorum

ve gayet eminim

hayatımı uğruna harcayacak kadar nankör değilim kendime!

düşünmeni isterdim bir kez

bizim seni dillerimizden düşürmediğimiz her günün hatırına bir defa

ölen çocukların hatırına

oysaki ne fena

senin oturup gökyüzünden her şeyi soğukkanlılıkla izlemen

zor değil mi böyle bir korku filmini gözünü kırpmadan izlemek, diyeceğim ama

çeken de yöneten de

oynat tuşuna basan da sensin zaten

ne suçluyorum seni ne de sarılıyorum sana

sadece eskisi kadar samimi değiliz

ben bu şiiri yazana kadar anlaşmıştık zaten

yeter ki benden uzak tut en korkunç meleklerini

ellerini, emirlerini ve yalanlarını

korkulukları, kargaları ve onların pisliklerini