Ben buçuksuz beşim, klasik zaman diliminin kanatsız göz çarpışında. Üzgün kuzgun kalesi, bana sır, bana kursak.
Çuvaldızlar giyindim pişkin sırıtan beyaz hamurunda. Çuvallar batırdım ufka bakan yolsuz hurda umuduma. Kimsesiz bir kimsenin kimsesi olma şirazesi, keyif çukurunda dört tesadüf. Bana fazla, bana yetinme.
Yalvarışın kazık temeli bu, sarsar sansarın sarmalanan ruhu gibi. Karmaşa, klişe bir tütün bohçası. Tuzak atlatan kaşesi var çocukluğumun. Bana tuzsuz, bana rehin.
Oyundan kalan soru işaretime susuz çentikler batırdı yasaklı bakış acısı. Odaklanma bahanesi çekti, sen çıkartma işareti. Bana integral, bana yalan.
