Gülümsemeli insan,

Kimi zaman bir kar tanesinin yarattığı sıcak soğukluğa

Kimi zamansa öten bir kuşa

Yahut denizin içinde bir görünüp bir kaybolan yorgun tekneye.

Fazla bir şey beklenmemeli yaşamdan

Ne de olsa üç beş nefes alıştan ibaret

Bir gün batımından doğuyor yine bak güneş.

Ne olursa olsun gülümsemeli insan

Kaybolsa da kimi zaman sonsuz bir boşlukta,

Yine de uyumadan saymalı yıldızları

Ve selama durmalı göğe

İçtiği suyu bile sevmeli insan

Ayakkabısının altında kalan toprağı

Oturduğu koltuğu, yemek yediği masayı...

Kanatları olmasa da uçmalı,

Ve o kadar çok uçmalı ki insan,

Düştüğünde bile bulutlar onu kucaklamalı.