Gecelerin ışığını kapatan sisli şehirdesin

Kendin gibi yeşilinde kaybolacağın o şehir

Gözlerin gibi huzur bulduğum şehirdesin

Biliyorum.

Duruyorsun,

Neden, nasıl bilmiyorum.


Biliyor musun?

Ben de gittim senden sonra bu zehirli şehirden

Yeşilinde kaybolacağım bir yer değil ama

Sensizlik harici başka bir zehir yok

Yeşilden yoksun yaşanmıyor

Kimsesiz, tek başıma

Arkamda bıraktıklarıma inatla

Kalmasın kimsem, yok ki zaten ne anam ne babam

N'olur ki ben safsam yutmuşum

Vazgeçer miyim, bitirir miyim ki öylece

Ejder-i kahrından geçmiş bu sababeti

Öyle kolay değil ki bütün çabaları boş bir sonuç için bırakmak

Olasılıksız bir haya olsa bile işte: umut!


Sen de gitsen vazgeçmem senden,

Hem beni kötü eden sen misin ki?

Beni sen değil bu yoksunluk,

Bu şehir böyle ediyor.

Sahir ediyor bu şehir beni / Sen

Salib ediyor bu şehir beni / Sen

Ahzar cûylardan ediyor bu şehir beni / Sen

Sensin de hepsini eden,

Bırak suçladığım şehir olsun.