Ne arayabildim ne ulaşabildim bugün son kalan umuduma

Artık benimle gelen bir gölgem bile yok

Köşede çarpıveririm o uzun mutsuzluğa...

O kadar da çabasız değilim aslında

Yırtılan, delinen tüm mutluluklarımı anneme götürürüm

Diker hepsini

Tekrar giyerim, tekrar çıkarım güneşe

Gölgem bile beni arar sonra.

Yarım kağıtlara birkaç sırrımı yazarım

Onu da asarım şu kirli sokağa

Sahi! Annem bile temizleyemez artık şu paramparça hayallerimi,

Toplar atarım çantama her birini.

"Bir yol varsa yürünür" derler

Yürürüm, yürürüm...

Ama hiç varamam bir noktaya,

Çağrılmadığı yere gidemiyor insan,

Bunu bir kapı eşiğinde tekrarlıyor insan...