Bu tekrar ve tekrar eden tekrar bizden
Sonra güzden güze varmalarımız,
Ve avuçlarımızda biriken yapraklar
Sen yalnız kendin sanıyorsun laneti üzerimizde
Oysa o da kendi sanıyor yalnız, diğeri de kendi sanıyor da
Yineliyoruz kendimizi biz böylece.
Hatırla, bunca şiir uğrar mıydı kapımıza önceleri
Yan yana yürüyüşümüz, kadınları sevişimiz
Bir de kıvılcımlı akşamlar seçişimiz kendimize
Sonra nihayet öldük içlerinde, nihayet başka kimlerle birlikte öldük de
Nasıl sessiz ve kusursuz ölündüyse duyulmadı,
Biz de ürperdik bu yalnız gidişimize.
Uğultular duyarız şimdi, büyür, çoğalır,
Ve tekrar eder gökyüzünden sokaklardan kulağımıza çalınır;
Uğultular ki işlediğimiz kendi ellerimizle.
Sonra yeni ruhlar dikeriz kendimize, atılırız da
Kim bilir bu sefer kimlerde ölmeye
Şiirler yazılır, adını birlikte koyarız,
Biz de yineleriz kendimizi böylece.
