Ben temmuza aşık olmuş bir kar tanesi
Öylesine umutsuz işte
Ve yalnız sokak ortasında
İnsanlar soğuk havaya aldırmadan
Terliyorum her saniye ve acımasızca eritiyorum kendimi
Çekip gidemiyorum uzak ve soğuk kentlere
Ben sana vurulmuş bir kere
Gidemiyorum, gidemiyorum yarınların düşlerinden sıyrılıp
Kendimi önemsemiyorum bunu bil
İmkansızlıklar bir sarmaşık gibi sarmışken dört bir yanımı
Ben sadece adını sayıklıyorum bu sokaklarda
Ağlamamak için zor tutuyorum kendimi
Çünkü her gözyaşı daha da çabuk öldürüyor beni
İnce bir halatın üstünde koşmaya çalışıyorum hayallerime
Düşeceğim biliyorum
Ama vazgeçemiyorum sonunda sen varken
Olsun düşeyim sonsuz bir girdaba
Bana ölüm de fazla yaşam da
Ben kırmızı çizgilerimi seninle çizdim
Herkes alay ederken benimle
Sadece sen aşerdim
Doymadım, doyamadım senin imkansızlıklarına
Bir de sen yetmezmişsin gibi yağmur başladı
Yaşamak çok güç artık
Ve azalıyorum sessizce
Ben temmuza aşık olmuş bir kar tanesi
