İnsanı üzen dostlarının kendisine karşı tenezzülsüzlükleri oluyor. Bazen bir özür, bir insanı kaybetmekten daha ağır, bazen bir inat birlikte geçirilen tüm vakitlerden daha tatlı geliyor dostunuza. Böylece kendimizin bir kez daha karşımızdakilerin gururlarının, kaprislerinin oyuncağı olduğunu fark ediyoruz. Onlar kadar değere binemeyeceğimizin farkına varıyoruz.
