Saklanıyor mavi elbisesine
Dolamış ellerini de dolaşır
Ölüyor işte ama alışır
Sarılıyor mavi kefenine
Terliyor alnı damla damla
Anılar akıyor şakaklarından
Sımsıcaktı içi, soğuyor ve soğuyor
Düşüp gidiyor bir ihtiyarın elinden
Sarılıyor mavi kefenine
Işıl ışıl parlıyor hâlâ dışı
Tüm yaşamı yansıtıyor kaynağına
İçinde biriken tüm hayatı
Sarıyor mavi kefenine
Ölüyor ve ölüyor sonra
Bir cesetten hızlı soğuyor içi
Dışı ışıl ışıl sizi aldatmasın
Göz yaşlarını sarıyor mavi kefenine
"Beş yılı var onun öyle deme"
Düşe düşe bırakmış çocuklarını
Kendinden parçalanmış bütün bütün
Sızıyor da sarılıyor mavi kefenine
Üzerinde binlerce parmak izi
Parmak izi değil varmak izi
Tozu toprağı emer de
Saklar hepsini mavi kefeninde
Şimdi çok uzak ona beş yıl
Yarına çıkar mı meçhul
Işıl ışıl sizi aldatmasın
Kefeni saklanıyor mavi elbisesinde.
