Rica ederim, bu sebeple yanındaydım
Karanlık saçların altındaki zihin
Acıdan beslendiğimi yüzüme vurmuştu
Hoş ne olacak, kırılacak bir şey yok
Sanki anneme saygısızlık etmişti
Çakıl taşları yüklü kalbim sevilmeye layık
Bir zamanlar kalbimi sevdiğini iddia etmiştin
Şimdi ne oldu da söylediklerimi unutur oldun
Düşünmeyi unutanlara geçmiş olsun derken
Sen de mi bu kervanın ışığına tutuldun
Ramak kalmıştı düşmene
Ana karakter olmak istemek
Hoş mu böyle sen söyle?
Acıyı neşretmiş bir adamın kırılmaması
Bu çelişkide yaşaması
Anlaşılmanın iddiasından öte bir deva idi
Bir dudak düşün ki öpünce yaralar geçer
Konuşunca tuzdan beter
Yaralarım kaldıysa basarsın tuzu
Yapmak zannetmekle yok etmek ancak keder
Bilememiştim o zamanlar
Bu kadarı da çok kader
Okudukça susup baktıkça aynaya
Kırdım diye eyvah demiyorsan eğer
Teşekküre gerek yok
Ben ricacı oldum ya o bana yeter
