Yalnızlığa mecbur bırakıldığımda
Affedişlerimin feryadına
Kulak tıkayamadım
Tuzaklara
Nasıl kapıldığımın ağırlığını
İçimden atamadığımda
Vedalaştığım yıkımlarımla
Buluştum
Ve bana umutlu şarkılar
Armağan edildiğinde
Umudun anlamının
Ne olduğunu
Unutmuştum
Boğuk cümleler
Boğazımdaki yumruda asılıyken,
Hüznün acı sızısı
Yokluğumdan yakınır gibi
Yolumu gözlerken,
Teslimde olan kalbime
Hırpalanmalar layık
Görülüyorsa
Siliyorum ruhumdan
Tüm içten duygularımı
Yakınlaşmalar korku doğurur,
Detaylar boğar,
Derinlikler yaralar,
Düşüncelerin sonu
Dehlize uzanır diye mi
Ruhuma yakından
Bakmak isteyen
Kendimden başka
Kimseyi göremiyorum
Günler boyu
Aynalara sordum
Bir insana değer vermenin
Ruhun gerçekliğini anlamayı istemek
Ve ona yakından bakmayı arzulamak
Olduğunu bilmesem
Daha mı huzurlu olurdu uykularım?
Şimdi ben,
Ardı ardına akan
Gözyaşlarıma,
Uykumdan çaldığım
Gecelerime,
Saatler boyu
Geçmeyen bulantılarıma
Yaşamımın sonuna dek
Mahcubum.
