ben düzeltmeye çalışırken hayatımı
yani aklım başıma erdiği zamandan beri
kim olduğumu sordum aynanın karşısında
gözlerimin içinde sallanan adama
yönelttiğim her sorunun cevapsız kalacağını
yer yüzünde hiçbir ruhun beni anlamayacağını bilerek
bir hiçtim ben
gölgesi dahi olmayan bir ağaç
ve sözleri bir insan için karga sesi kadar iğreltici
bir boşluktum ben
bir ressam tarafından süslenmiş bir bilye
ve niyeti bir ahkam gibi doğrultulmuş bir düşünce
bilirdim ben var olmadıkça var olmaz düşüncelerim
düşüncelerim,
en parlak fikirlerden ilham almış gibi parlak
en pis çamura batmış kadar kirli
sigaramı her içime çekişimde sızlayan boğazımın acısı
ve hemen sonrasında düşen düşüncelerimin dalgasıyla savruldu bedenim
yirmibirine yeni basmış bir beden için geç kalınmış düşüncelerle
gecenin sessizliği yoğurdu acı sandıklarımı
kendimi affedemeyeceğim şeyleri gecenin tam ortasında yaptım
yeni ayaklanmış bir buzağının heyecanıyla
ve yirmibirine yeni basmış bir beden için geç kalınmış hislerle
su akacaktı bilirdim ve her şeye rağmen bulacaktı yolunu
bir hiç olarak aldığım ilk nefesin sonu
bir hiç olarak bedenimden çıkacaktı
her şeyi boş vermişliğin verdiği cesaretle
arkama bakıp kendi sırtımı sıvazlayacak
yanımda dediğim herkes adına
kendimi teselli edecek
ve günün birinde yanımda olur diye umduğum kişi şerefine
son sigaramı yüreğimin ateşi ile yakacağım!
