alışma zaman sürüsünün telaşına

her türlüsü uzaklık sevginin

yalnızlık keşfedilmez beklerken treni 

sanıklar ayağa kalksın

son yolcuyu gören kim?



tüm sesleri sonuçsuz bir ezgiyle bocalanmış

gözyaşlarından büyük ağlıyor çocuklar bu kenti

koridorun sonunda hep aynı başlangıç 

sanıklar ayağa kalksın

son noktayı koyan kim?



önceki hikayenin önyargısı 

kötürüm daktilonun gölgesinde saklı

şeritlerindeki rengi vuran tip çubuğu öfkesi şimdi

bir ormanı en çok yapraklarının tükendiği yerde avlarsın

yükselenim oğlak bu geceyi çıkaramazsın

sanıklar ayağa kalksın

son yaprağı inciten kim?