Ansızın takılıyor gözüm boşluğa,
Ansızın beliriyor anılar gözümde.
Sırtımda koca bir dağ var
Kaldırmam pek mümkün olmuyor zayıf kollarımla.
Yağmur yağıyor ara sıra o dağlara,
Islanan toprağım daha da büküyor belimi
Yavaş yavaş yaklaşıyorum toprak olmaya
Kafam eğik bir biçimde selamlıyorum doğan güneşi
Her gün hissediyorum ışığını
Biliyorum orada ama kaldıramıyordum kafamı
Lanetliyorum her şeyi
Kara bulutlar bir bir beliyor beynimde
Gücüm daha da bitiyor
Yüzümdeki tebessüm daha da indiriyor kendisi
Dayanmak zorluyor bazen
Toprağımın kokusuna alıştı burnum
Gitmiyor hoşuma hiçbir şey
Eğik yaşıyorum hayatı
Toprağım tam karşımda
Küreklerim gölge mesafesinde
Korkuyorum, biliyor musunuz?
Dünyamın soğumasından
Yağmurlarımdan sonra açan nadide çiçeklerimin bir bir donmasından
Korkuyorum ben.
Görmeden gökkuşağını
Toprak altında kalmaktan.
