Trenler gelir, trenler gider

Ve başlar harekete ömrümüzün törpüsü buz kesen tren raylarında

İşte der

İşte geldin dünyaya kan revan içerisinde

Ve ağlayarak

Ve annen dünyaya getirdi seni bağırarak

Her dakika güzel dünyalar kurdun, güzel hayaller

Ve her dakika uyandın hayallerinden, unutarak

Trenler gelir, trenler gider

Ve bir ihtiyarın başını yine karalar bağlar

Ben düşünürüm,

Acaba yine hangi acı, üzer bu ihtiyarı?

Sorum tek, cevabı çok.

Ve bakarım yoluma

Kaçıramam hayatı.

Trenler gelir, trenler gider

Ve görmeyiz burnumuzun ucundakini, apaçık olanı

Ve nankörüzdür

Cebimize girecek üç kuruş paraya muhtaç

Aç, sefil halde dişlemekteyizdir birbirimizin etini

Güleriz birbirimize

Ve ağlarız gizlice

Her gün bir çukur kazıp

Atarız içine insanları

Trenler gelir, trenler gider

Ve yolcusu bütün insanlık

Ve hepimizin gideceği yer aynı


Sebebimiz tren durana kadar

Bu acı

Bu tatlı

Bu acınası

Bu yaşanası dünyayı izlemek…