Kelimeyle anlatacak dermanım kalmayınca

artık biraz gözlerini ister oldum

bir bakışım yetsin

bir bakış... ve sen bana nihayetsin


sessizce hayatlarımızı yürüyerek,

sevgiyi biz anlamına getirelim seninle

dört mevsimin dördünü de ateşe verelim

ve bizden bir sır ya da efsane yerleşsin âleme


günler hesaptan çıksın, konuşunca...

anlamak yerine yaşamak yerleşsin

ne bölünsün uykularımız dünyayla

ne içlerimiz başka bir gerçekle ürpersin


düşünceye direniş katmadan sevebilir,

hiç konuşmadan da yaşayabiliriz

sığmadıysak dünyanın hiçbir kalıbına

yeterince ümitli değil demektir sesimiz


başa dönelim biz, antik insana

bir kuytu bulup,

iyiliklerimizi tadalım dudaklarımızdan

sığınak bilelim inşa edilmiş insan fikrini

bize ne, kim- ne çıkıyorsa çıksın çığrından

ve senden başkası kurcalamasın aklımı dilimi