bertarafım
çekilecek çilem bile bitti
gençliğim armağanıdır yanında
gözlerim
o ışıklı gözlerim
iki çukur biraz sular
seyircisiz bir sahne
ve iyi her şeye seyirciyim
gülmek barışmaz yüzümle
ağlamak canı sıkılmış dost gibi uğrar
kalemim yazmaz
sesim çıkmaz
çoktan gereksizim
başım yük gelir omzuma
bedenim hepten ağır toprağa
devrilecek yok bir karış yerim
ölmek için bile
önce bine bölünür
sonra ezeceğim çiçeklerden özür dilerim
