Ben şimdi başımı yastığa koyduğumda tüm bunları neden düşünüyorum? İnsanların düşündükleri, sonra benim hissettiklerim, sonra ailemin beklentileri, sonra benim istediklerim... Bu sürünceme bitecek mi? Ben yolun sonuna varacak mıyım? Ya da yolun sonu diye bir şey var mı? Sorular bitmiyor, ben tükeniyorum.
Sanırım ölene kadar zihnimin kıvrımları bu sorularla artıp azalmaya devam edecek. Bedenim olgunlaşırken, vücudum bir kumaş gibi yıpranmaya yüz tutacak. Korkarım bu yıpranmışlık, beni ücra köşelerde savunmasız düşürecek; belki de her şey için geç olduğunu bildiğim bir zamanda kaybolmuşluğumla baş başa bırakacak.
Bedi Yağmurcu
2023-07-20T10:43:43+03:00Gergin değilim, kırgınım sadece. Bir şeyleri değiştirmeye uğraşım olmadığı için kendime kızgınım. Belki de yeni başlangıçlar değişimi getirecek. Teşekkür ederim tavsiyelerin için🙏
Serhan Tepe
2023-07-20T09:25:37+03:00Kişiler değişiyor zamanla mamafih roller hep aynı bedi.
İnsanların isteklerine göre yaşamamanı tavsiye ediyorum, biraz da papatya çayı :)