Turnasın Sen, Kanatların Bende Kaldı

Turnasın sen, kanatların bende kaldı.

Sen topraktasın ben suya dalıyorum bakıp bakıp

Suya dalıyorum nefesimi bırakıp kıyılara

Bir kulaç sırtımdan gövdeme saplanıyor,

Bir kulaç ayırıyor ellerimden ellerimi

Gövdesini yaran balta gibi

Sonra derin bir âh, derin bir âh, derin bir âh

İkircikli sultan beni kıyıya vursa

Orada kalan nefeslerimi yutsam!

Batırsam kendimi sana doğru

Oysa paslı bir çiviyim ben, değemem sana.

Değemem sana, parmak ucumla bile.

Değemem sana

Hücreleri kapatsam tüm suçumla bile.

Değemedim sana,

Kalbime sığmayan acımla bile.

Turnasın sen, kanatların bende kaldı

Turnasın sen, nefeslerimi benden aldın.

Ben nefesim olmadan sen kanadın

Nasıl buluşacağız ey benim ağrıyan yanım!

İçimde odalar dolusu yer tutan

Sabahlarımın ışığını bile o odalara tıkan,

Nasıl buluşacağız,

Elimde kalan son birkaç soluğumla

Nasıl buluşacağız o solukları da tüketmişken adınla

Söyle bana nasıl?

Turnasın sen, kanatların bende kaldı.

Bilmiyorum kanatlarını ben mi çaldım?

Boylu boyuna yatarken ıssızlık başımdan tırnağıma kadar

Boğazımdan dilime uzanan bir yara gibi

Geçmiş konuştukça kanıyor içime doğru,

Sussam tutuşuyor çınarlar,

Kül oluyor kimsesizce.

Turnasın sen, kanatların bende kaldı.

Turnasın sen, nefeslerim benden aldın.