her zamanki yerime
bakmadan yavaşça
yol kenarındaki masaya
iliştim başım dik
alışkanlıkların dedim
bırakman lazım
bazı şeyleri bir gün
gideceksin buradan sen
aynı mahalle
aynı okul
aynı ev, nereye?
nereye kadar böyle, kalk
o köşeyi unutma ama sakın
kalma bağlı da muhtaç da sen
az kaldı, gidiyorsun korkma
dedim desem de
alamadım bir türlü gözlerimi o rahat
köhne, kimsesiz
köşeden bana ait
İdil
2020-10-24T00:16:39+03:00Tekrardan teşekkürler Mert Alkan:))
Sevgili Reyhan Polat, çok teşekkür ederim size de bu güzel yorumunuz için, ahengi tutturabilmişsem ne mutlu bana:)
Reyhan Polat
2020-10-24T00:14:08+03:00Yarı anlamış gibi hissettim ama emin değilim :) o yüzden biçimden gireyim. Devrik cümlelere bayıldım çok güzel durmuş, ahengi yaratmış diyebilirim. Güzel şiir ellerine sağlık İdil :)
Mert Alkan
2020-10-23T23:20:37+03:00O halde amacına uygun bir şiir olmuş :)
İdil
2020-10-23T22:34:17+03:00Bazen insan anlamlarda değil hislerde buluşur. Bu hisleri paylaşabildiysek ne güzel, çok teşekkür ederim Sevgili Poyraz.
İdil
2020-10-23T22:01:01+03:00Bu güzel yorumunuz için çok teşekkürler sevgili Mert Alkan. Bu şiirimde yeni bir tarz denedim aslında, daha önce hiç yapmadığım bir şeydi. Amacım, imgeleri kuvvetlendirmekten ziyade su gibi akıp giden kelimeler dizesiydi ve sembolik aktarımlardı. Bunu yapabildiysem benim için mutluluk verici bir şey. Teşekkürler tekrardan.
Mert Alkan
2020-10-23T21:41:34+03:00Akıcı bir şiir olmuş fakat imgeleri çok kuvvetli değil bu yüzden konunun tam içine çekemedim kendimi. Ellerinize sağlık.