Hangi düşün esaretinde kalmış bu ateş
Ki durmadan savruluyor tinsel bir yakarışa
İçimde bir bulmaca gibi savruk parçalar
İşte o sönmekte olan gün kalıntıları arasından
Durmadan, durmadan soluyor onu.
Adı gibi bir yalnızlık, yakıyor da yakıyor içimde ne varsa
Bu yüzden hiçbir zaman öğrenemeyeceğim kışlarda üşümeyi
Tutsunlar avuçlarında şu herkesten sakladıkları düşlerini
Tutayım avuçlarımda düşlerimi
Herkes birden tutsa da düşlerini
O ateş harlanır yine her yalnızlıkta bir esir gibi
Üç beş mutluluk kâr etmez.
