Düşünmeyi düşündüm ve sadece nefes aldığı için yaşadığı sanılan birkaç şairi Fatiha okuyarak yad ettim. Son akşam yemeğindeki İsa'yı ve son akşam yemeğimdeki musakkayı, havarilerimi düşündüm. Asla cevabı olmayan sorular sordum ve içinde olduğum hayatın göğüs kafesine yaslanıp yaktığım sigarayla caza eşlik ettim. İtiraf edemesem de gerçeği kendime, aferin dedim tanrıya. Raya uzandım.


Sobeleneceğimi bile bile ışığa çıktım.

Hoşça kal ay

Ruhumuz şad olsun.