kahvelerden naralar koptu,

ulu kemal paşa ulu!

üç bin köyden koştu yalınayak.

dilinde dönüp duran tek kelam,

 ‘vatan’ için sarsılmaz istinat.

ufukta dört nala kapkara bir at,

sırtında duran çelik ki bükülemez,

yıldırımdır, selanik’ten uzanmış,

      ne yapsalar önü kesilemez.


ulustan umutlu naralar koptu,

ulu kemal paşa ulu!

doğruldu, üç milyon insan arasından,

sarı bıyıkları altından bir tebessüm,

             nedeni bilinmez, esrarlı.

halkın umutlarına inancı kördüğüm,

                çözülemez ve inatçı.

881 – 938 arası fırtınalar kaptanıydı, 

               elli yedi senelikti

        ve parlak günlere sabitti pusulası.

       

aydınlar sofrasından naralar koptu,

ulu kemal paşa ulu!

zeybekte durabilen zarif koca kumandan,

tarihin moloz yığınları arasından,

yaldızlı asri bir medeniyeti,

ille de inkılap efendiler!

         sözleriyle yükseltti.