Umutları tükenmiş işçilerim benim,
Tükenmesin yüreğinizde ki sevgiler.
İşleyin ipek ipek hayaller,
Öyle ki renk gelsin kederle bezenmiş dünyamıza.
Üretirken aşkla candan,
Tükettiriceğiz umudu yarınlar için canla başla.
Yol alıcaz uçsuz bucaksız denizlerde,
Ve bir dağın en doruğuna çıkacağız.
Daha sonra ineceğiz en karanlık kuyulara,
Yanan yüreklere su bulmak için.
Ölüm kokan madenlere gideceğiz,
Arıyacağız en kıymetli mücevherleri orada.
Daha sonra yükseleceğiz yıldızlara,
Karanlık günler için ışık bulucaz orada.
Ve o yüksekten öyle bir ineceğiz ki yüreklere,
Unutturamayacak acıların en büyüğü bile bizleri.
