Hep yenisini ararken, kendimizi geçmişte buluyoruz.
Her yeni,
geçmişimden parmak izleri taşır.
Geçmişin şimdiye uzanan duvarları artık kabuk bağlamış.
Rutubet sarmış gökyüzümü, düşüyor üzerime gri kireçler...
Geçmişin geçmişliği soğuk bir taş gibi oturmuş içime.
Göz gözü görmez olmuş, sisten ve kasvetten...
Ey dünya! Kime verdin benden esirgediğin merhametini? Kimlere kıyamayıp da sildin gözyaşlarını? Acıtmadı mı içini, sesini duyurmayıp hıçkırığını içinde boğanlar?
Kederleri dökülürken gözlerinden yaş diye elmacık kemiklerine.
Yağmur
2020-10-18T22:00:33+03:00zaten normalde denemeye yatkınımdır :) bu önerinizi mutlaka değerlendireceğim, teşekkür ederim ^^
Yuşa Oğuz
2020-10-18T21:38:44+03:00Kayra'nın söylediklerine bende aynı şekilde katılıyorum. Biraz deneme havası var. Keşke daha da uzatıp deneme formunda yazsaydınız. Nacizane düşüncem. Kaleminize sağlık.
Kayra Neşad
2020-10-18T19:05:43+03:00Kalemine sağlık, güzel bir iç dökme olmuş. Haddim olmayarak şunu söylemek isterim ama bu konuyu deneme olarak üstüne daha çok gitseydin çok güzel şeyler çıkabilirdi ortaya. Saygılar :)