Bana ait olmayan günlerin çetelesi sırtımda acınarak.

Kalabalık bir yalnızlığın tırnakları simsiyah.

Balık nerdeyse unutacak yüzmeyi, tüyleri yoluk kuş.

Çıtkırıldım bir otobüsün arka koltuğundayım.

Kendimi camına sıvayarak dışarıdaki hayatlara özeniyorum.

Kendimi yutturmaya çalışıyorum seçeneklerin egosuna.

Sensiz rüyalara yatıyorum savunarak ölümü.

Ölümü savunarak bir mezar taşına dönüşüyorum.

Antika bir sandalyeye kıçını dayamaktan daha fazlası yaşamak.

Belki de tüm bunlar yaşandı.

Yaşandı tüm bunlar unutulmak için.

Unutulmak için yaşandı bunlar.

Çanların sesiyle mi sevecektim kendimi?

Böyle mi yosunlanacaktı unutulmuş yüzüm?

Gecenin koynunda mı örecektim kendimi üçe ayırıp?

Unutulmak için tekrar tekrar yaşandı bunlar.