perec gibi avare ve düşünceliyim oysa insanları yağmurları kedileri düşünüyorum. savaşları bile değil. oturup bir yerde bir çay içiyorum, kış çayı gibi bir şey. yalnızlığımı gururla söyleyemiyorum, yalnız bile değilim * diyorum. kaçıncı keredir onu düşünüyorum. hep o’nu . hep bir yalnızlık anını. bir bırakılmayı, bir sesin artık duyulamayacak kadar uzakta oluşunu.

görmüyorum seni.

ne haldesin bilmiyorum da .

hatta tanımıyorum bile.

niye böyle seviyorum dudaklarını çırpan kuşları,

ellerini taşıyan dalgaları

kendini serptiğin kadınları

hep

hep

hep

onları

buluyorum neden.


boynumu vermek için sana

zincirlerimi ares’e sunuyorum.

kuşatsın beni tanrılar

seni tanırlarda buluyorum.


avare dolaşıyorum.

bir yerden gelmiyorum, bir yere gitmiyorum. geçtiğim hiçbir yerde bir anım yok.

ufacık anları torbalara biriktiren şairleri anlayamıyorum.

yazık! diye kendimi ayıplamaktan nefes alamıyorum.


kaldırımları bir bir ezberliyorum.


vapuru bekliyorum.