Ellerini uzatıver,
Ölüleri öldürelim.
Bizde bu yürek varken
Ölüyü bile öldürmeye
Titrer ellerimiz.
Kızıl güller boğar gençliği,
Pembeye çalan yanaklar,
Kaç gençlik aldanır kim bilir,
Aşkın insanı aşan makyajına,
Aşkın aşkına...
Geveler durur insan ağzında.
Okumayan adam,
Nasıl bir cümleyi kılıf etsin,
İçine sığdıramadığının,
Anlatamadığının karşısında.
Solgun güller,
Uzat ellerini koparıver.
Kumar borcu ödemek gibi,
Yaşamak,
Öderken bir kısmı ile
Yine kumar oynamak gibi.
Uzat ellerini,
Hadi kardeşim,
Öldürmedin öleni,
Öyleyse can ver,
Dirilt bir fikri,
Diriltmekle kalma,
Kalk bir de yaşat,
Yaşat ki yaşa...
Eline papatya alan,
Aşık sanır kendini.
Kitabı tutan alim olur.
İki kelimeyi bir araya getirir.
Ozanım ben, diye bağırır.
Bizim memlekette...
Uzat elini kardeşim,
Al biraz bil,
Sonra neyi bilmediğini,
Neyi bilemediğini bil.
Az oku kardeşim,
En azından neyi bildiğini bil...
Gülsüz mezarlar,
Kahkahaya boğan ağıtlar,
İçimdeki yok senin içinde,
Cenaze namazı için saf dur,
Sahi, neden güldün o gün kardeşim?
Sessizdik biz, neden ıslık çaldın,
Neden ıslık çaldın kardeşim?
Mezardan çiçek çalmak...
Biz çok güldük buna,
Sense ağladın.
Biz çok konuştuk,
Sen çok sustun.
Bizden değilsin der miyim hiç sana?
Bizden değilsen
Neden tamamladın diğer yanımı?
