Kendine bir bak!


Git gide yabancılaşan ellerin geziyor yüzümde,

Samimiyetsizliğin, yansıyor bedenine...

İçime içime ağlıyor, kinin.

Tüm hücrelerimde sızlıyor, kalbinden geçen nefret...


Yabancı ruhun eşiyim ben,

Tatminsizlik ve bıkkınlığın doğurduğu yalnızlığım...

İsteksiz öpüşlerinin; dudaktan, kalbe indiği bir hissim...

Artık bakışların aşkla ısıtmıyor, bilinmezlikle üşütüyor ruhumu...


Korkularından doğan, kaygıyım...

Sevda adını verdiğin, zamanının kaybıyım.

Olgunlaşmadığını sandığın, yaşlıyım...

Tanıdığını sandığın ne varsa, sandığım...

Kapağı kilitli, toprağa gömülü bir farkındalığım...


Uykusuz bir gecenin, sabahıyım!