yorgun bir insandım
sana ve hayata geç kalan
kaçırırdım sürekli mutluluk ayinlerini
uğraşırken odamda soytarı yalnızlığımla
birazdım zaten bu dünyada
hem bir hem de az
ceviz kabuğunu dolduramıyorken bedenim
sığmıyordu hüznüm gökyüzüne
asla kaçırmazdım hasar ayinlerini
tesadüfen
ve
erkenciydim
biraz da korkak
