Adına hastalık derler standart ötesinin

Bir kalem, bir kağıt ve bir masanın olduğu bir oda,

Yazı yazmak doğru, uyumak yanlış... kural bu...

Vaktine göre değişirdir yanlış ve doğru!


Ağaç yeşil, deniz mavi, güneş kızıl

Gül dört duvar, gel dört duvar bahtıma yazıl...

Oysa yazmış adı mevsimin

Oysa gülmek aşırı, sevmek göğe paralel sırtüstü uzanmakmış


Ve

Bir insanın ölümü nasıl...

Bir caddeden bir sokağa sapmak gibi

Benim ritmim özünü de tanımaz

Yani ne anlamalı yaprak yapısını

Ne öldürmeli rahibi


Saksıda da üzüm yetişir

Yıldızlar da üst üste gelir

Sular da sudur; bitişir

Bize en bildiğimiz göğü yabancı eden o nedir?


Kapıyı açmak

İnsanları görmek

Sokakları tanımak

Geri dönmek

Kapıyı kapatmak

Bunun adı yaşamak!


Varsaydım ve uydum düzenin rengine

Yaşadım omzuma değen omzu tanımadan

Tuzu bildim,

Ateşi bildim yanmadan.


Ama böyle

Bir güzel gülüşü hakikat sanan bu can

Rızaya nasıl gelmez

Rızaya öyle


Bilirim yeminin ismi değişir dilimde

Bilirim sözüm büyür

Kaldırınca başımı başımdan

Asa büyür elimde


Ve şimdi ayakta kalmaktan onca zordur

Ayağa kalkmak!

Bana yeni bir kaide yazılır tabanlarım

Dik durmak bir yana

Ne sağa ne sola erişir iki yanım

İşte canım.


Ben Mocan

Kırdım tırnaklarımı, kestim dilimi

Bu sabah yattığım yerden kalkmıyorum

Görünce şaşıracak,

Çok seveceksiniz.