Politize oluyorum şehre sürüldükçe
Suyunu sıkıyorlar çiçeklerin
Göz göze gelmek istiyorum delirdiğim bilsinler
Ve ellerden tabelalarda yön,
Kalabalıklar, en dar sokakta belki bir han,
Bir yere gizlenmiş hiçbir şey yok artık
Havalı ve şişman kadınların elleri,
Sanki mührümle kirleniyor.
Ben nerde olsam Çemberlitaş'a on beş dakika var
Ve ben nerde olsam geç kalırım Laleli'de dersime
Bitmez
Burnumdan çektikçe cumhuriyet kokusu,
Ardıma bağlanan ellerimden ilk gibi gazete,
Aman kollarımdan berrak sular sızar da çeşme
Güzel, ince ve kafkasyalı kadınlar,
Bana ellerim olmadan gülmeyi öğretirler.
Şehir beni şımartıyor etnik övüntüleriyle
Akşama kadar ölsün diye bekliyorum birileri
Ya da cesaret edip ağır gemileri çekip kapatsam
Belki bir zanaat kıymetlisi olur,
Yani sonraya kalırdım
Ölerek de olabilir, katılsın mukavelesine
İşte şimdi korku duruyor halkalar gibi boynuma
Korku, karanlık ayna
Korku üşüyüp değmiyor bana
Korku evet, nereden baksam yanılsama
Eveet, beni önce kim sevecek
Bir acayiptir dolandıkça kıyısından örtülen
Açıp avcunda ne var göstermeyen
Biz diriyken daha ben ve insanlar,
Bir işaret, ne kadar alırdı akışın dışına aklımı
Kim bilir ne mühim kim bilmez
Ya da sevmeye de bilirler fikir özgürlüğü olarak
Bir tasarruf, mezurayla ölçülüp verilmez
Politize ediyor beni yokuş aşağılar
Bileklerime kadar demokrat titriyorum soğuksa
Sıcaksa alır atarlar içeri,
Düşünüyor beyan etmiyorum.
Yakışıklı rozetler mat yakalarda
Sınıf kini mısırcıdan abdest sıralarına
Çeşmeler kör desem kurnalar kırık
Bağıralım mı?
Uyudu kaldı saçlarım onlara
Vakti geliyor bakmasınlar ellerime
Bir devrimci saçını taramadan çıkmamalı evinden
Anlaşalım şehirle yağmur çağırsın.
Ben beyaz gömlek giyeceğim.
