Yakınlaştım sandıkça uzaklaşıyordum kendimden.
Aydınlığı görüyordum.
Mayınlardan geçiyordu atacağım her adım,
İleri gitmemeliydim
biliyordum...
Nefes nefeseydi kalbim
Kanatları olsa uçacaktı tutamayacaktım
Sahi uçsa hangi cehenneme adım atacaktım?
Uzaklaştıkça yabancılaşıyor, yabancılaştıkça kavuşuyordum ruhuma.
Biliyor, fark ediyor ama korkuyordum.
Her adım bir mayındı burada
Her mayın birilerine yara
Her yara bende cehennemdi...
Cennetteki yasak elmaya ulaşmaktı her adım.
Sahi insan bir şehvet uğruna yürümeli miydi olacakları düşünmeden?
Sahi insan her zaman ileri mi adım atmalıydı
Ardında kalacak enkazı düşünmeden...
Yok hayır öyle olsaydı eğer attığım her adımda
uzaklaşır mıydım kendimden?
Kapatmak istiyordum gözlerimi açılmamak üzere
Ve açmak istiyordum kalbimin tüm kapılarını
O eşsiz dünyada
içimde ne kadar yara yanlış varsa kavuşmalıydı özgür yarınlarına
Ve ben uzaklaşmak için kendimden daha da hızla yürümeliydim
Korkmasaydım eğer...
Bir masal vardı içimde onu hissediyorum.
Benden daha derinde
Benden daha öte...
Fakat evet ben
Yakınlaştım sandıkça uzaklaşıyordum kendimden.
