Karanlığın içinde ne bir ses ne de bir umut
Gözlerini dikmiş herkes ufku arıyor
Kimsenin ümidi yok güneşten
Hoş Zerdüşt bile yok artık
Bir sonbahar sabahı Nietzsche öldü dedi
Herkes inandı
Ben de inandım
Nietzsche neden yalan söylesin ki
Başka bir şair "palyaço" dedi
Ben palyaço görmedim hiç
Sirke gitmedim
Nietzsche az okudum
Şimdi bir duvara bakıp ayna niyetine
Hem palyaço hem Nietzsche'yi görebiliyorum
Nasıl olur diye sormayın
Yalan çok kolay
Doğrunun yaydığı ışığı görmek
Peşinden gitmek beyaz tavşanın
Asil mesele bu
Ben hiç sirtaki yapmadım
Ama bir gün yapınca mutlu olacakmışım gibi geliyor
Bir gün aşık olursam çok olacakmışım gibi
Hem ben öyle bir sonbahar sabahı
Ortalıkta koşup bunu ilan etmem
Güneş derim artık ufukta
Ve evet doğudan yükseliyor
Bir kılıç sesi duyulur
Bir at kişner şaha kalkar
Yenilir tüm yalnızlıklar
Nietzsche rahat uyur
O şair sirtakiye gerek kalmadı der
Sahne kapanır
Bir kovboy atının üstünde
Gün batımına doğru yol alır
Kevser Karakaş
2021-05-04T13:56:29+03:00Bir hikâye anlatır gibiydi şiir, çok beğendim. Hoş geldin aramıza 🌿