Karanlığın içinde ne bir ses ne de bir umut

Gözlerini dikmiş herkes ufku arıyor

Kimsenin ümidi yok güneşten

Hoş Zerdüşt bile yok artık

Bir sonbahar sabahı Nietzsche öldü dedi

Herkes inandı

Ben de inandım

Nietzsche neden yalan söylesin ki

Başka bir şair "palyaço" dedi

Ben palyaço görmedim hiç

Sirke gitmedim

Nietzsche az okudum

Şimdi bir duvara bakıp ayna niyetine

Hem palyaço hem Nietzsche'yi görebiliyorum

Nasıl olur diye sormayın

Yalan çok kolay

Doğrunun yaydığı ışığı görmek

Peşinden gitmek beyaz tavşanın

Asil mesele bu

Ben hiç sirtaki yapmadım

Ama bir gün yapınca mutlu olacakmışım gibi geliyor

Bir gün aşık olursam çok olacakmışım gibi

Hem ben öyle bir sonbahar sabahı

Ortalıkta koşup bunu ilan etmem

Güneş derim artık ufukta

Ve evet doğudan yükseliyor

Bir kılıç sesi duyulur

Bir at kişner şaha kalkar

Yenilir tüm yalnızlıklar

Nietzsche rahat uyur

O şair sirtakiye gerek kalmadı der

Sahne kapanır

Bir kovboy atının üstünde

Gün batımına doğru yol alır