Yeni yeni anladım

Öyle kalabalıkmış ki yalnızlığım 

Ne tarafa dönsem sana çarpıyorum

Sonra gözlerin çakıyor kibriti

Solumdaki baraka alev alıyor

Bir gülüyorsun

Dünyanın en kurak yerinde çiçekler filizleniyor

Sen nesin

Kimsin


Simsiyah saçlarınla bakıyorsun

Atıyorum kendimi bir çırpıda haram sokaklara

Adını söyleyip yalnızlığımın zekâtını veriyorum

Sonra kapanıyor bütün ışıklar 

Beliriveriyor gökyüzünde bin bir yıldız

Hepsi saçlarına dökülüyor


İçimdeki harflerin birbiriyle savaşından bıktım artık

Kalem tutmaktan bimecal ellerim

Mağlubiyet alıyor sürekli

Aklımın karanlık koridorlarına hapsetmek isterken adını

Sel olup taşıyorsun yüreğimden 

Durduramıyorum


Şimdi senin ardına çocukluğumu bırakıyorum

O hep konakladığım yüce yalnızlıktan kaçarak

Adını ölümün adresine yolluyorum

Beni seveceğin ufuklara hasretle bakarak