yine duvarlar bana bakıyorlar. Başarısızlığımı yüzüme vurur gibi dikiliyorlar karşımda. Öylesine bir ihtimal istemiştim belki de, kendim kadar berbat olmak. Dikiliyorum yine de gecenin ortasında, bir ihtimal daha var, kurtulamıyorum o ihtimalden, tavan arasında kurutulmuş bir güle dönüşmeyi; sonsuzluktan bir parça tatmak varken. Sen de git, ve herkes artık herkesler gitsin, beni zincirlediğiniz yalnızlık yanılsamasına terkedin, hiçbir dostsuzluğa, ölüme ve ona benzer şeylere bırakın bedenimi, sonuna dek savaşacağım.
