Kan ağlasın taşlar Vera
Yosunlar bile kurudu, taşları sarmaktan.
Taşlaşan tüm topraklar eridi.
Tüm afetlere rağmen, bir milim kaymadı taş.
Yer yerinden oynarken
Kan ağlasın taşlar
Ağlasın ve feryat etsin,
Köreltiği tüm vicdanlara!
Bugün o oldum, kör, sağır ve dilsiz!
Hiç doğmamak, ne müthiş!
Değdirmeden kılıcı, kan akıtmak
Kazma vurmadan, mezar kazmak
Hiç doğmamak, nasıl da cennetsizlikmiş!
Kalbimi geri istiyorum, ruhumun avuçlarında
Ölülere kör kalarak!
