Olduğun yerde kal gençliğim
Ellerini yavaşça indir ve yaklaş
Elinde neyin varsa saldır bana
Saçına ay ışığı değmek üzere olan
Ağladığı günleri çok çabuk unutan
Ölmeyi göklere yükselme zanneden
O kendine esir olmuş kadınların
Zincirin öteki ucunda
Ayak bileklerinde demir yaralarını
Tedavi etmeye çalışan erkekler
Ve gidiyor arkadaşlar
Geri gelmesinler, bir defter daha
Ardı ardına kapanmışçasına kapılar
Ve gidiyor insanlar
Yalnız doğdular yalnız yok oluyorlar.
